Uśmiechnij się! =3

Dziś idąc sobie chodnikiem obserwowałem ludzi i myślałem o czym by tu napisać..
Niektórzy ludzie się śpieszą, inni spacerują, inni zmierzają gdzieś nie wiadomo gdzie..
Jedni są źli, inni smutni, inni się śmieją z kimś, jeszcze inni rozmawiają przez telefon albo słuchają muzyki przez słuchawki..
Czemu tak rzadko się uśmiechamy? Nie mówię o śmiechu.. chodzi mi o uśmiech. Można kogoś rozśmieszyć, ale jeżeli ktoś jest smutny to przestanie się w końcu śmiać i dalej taki będzie. Nie byłoby lepiej gdybyśmy idąc widzieli wszystkich szczęśliwych? Wiem, że każdy ma jakieś problemy.. jedni mają większe, inni mniejsze..
To nie zmienia faktu, że nie możesz idąc mieć podniesionej głowy na znak, że nic Cię nie złamie. Dodatkowo czemu nie można by się uśmiechnąć, pokazując, że mimo wszystko ma się jakiś powód do szczęścia?
Lepiej być smutnym czy szczęśliwym? (pytanie retoryczne!)
Nie mówię, żeby trzymać wszystko w sobie.. zachęcam, by znaleźć zawsze jakiś powód do szczęścia.

To smutne, gdy wszyscy chodzą smutni.. więc logicznie na podstawie tego mogę stwierdzić, iż byłoby lepiej, gdyby wszyscy chodzili szczęśliwi.
Co o tym myślicie?

PS: jeden z moich rysunków pasuje do tego posta. Wklejam go poniżej. ^^  ("Cheer up!" z angielskiego znaczy "Rozchmurz się!" ;3 )